गोष्ट एका जोडप्याची!!

कॉलेज पासून एकत्र असलेली ही दोघं. . एक व्यावहारिक (Practical) तर एक संवेदनशील (Sensitive), वास्तववादी जगात जेव्हा ही एकत्र आली तेव्हा काहीस असं घडलं. .

हतबल झालो मी, आज सखे तुझ्यापुढे. .
कोंडमारा होतो माझा, तुझ्या माझ्या घरच्यांपुढे. .

तू, तुझं करियर, तुझं घर, तुझं आयुष्य. . हा तुझा स्वभाव.
आपण, आपलं करियर, आपलं घर, आपलं आयुष्य. . हा माझा स्वभाव.

हो-नाही, हो-नाही करता करता एक दशक उलटून गेलं. .
प्रेमाच्या दिवसात प्रेम करीन म्हणता-म्हणता प्रेम करायचंच राहून गेलं. .

तुझं माझं जमेना तरीही तुझ्याविना मात्र करमेना !
तुला सोडून राहीन म्हणतो खरा. . पण मन माझं राहेना !!

सवय झालीये तुझ्या असण्याची. . सवय झालीये तुझ्या हसण्याची. .
सवय पण भारी हट्टी. . सूट म्हणता सुटेना. .
तुला सोडून राहीन म्हणतो खरा. . पण मन माझं राहेना !!

घरच्यांनीही आता हात टेकले, सगळ्यांचे डोळे माझ्या निर्णायाकडे लागले. .
दोन्हीकडून हार माझी मीच पत्करतो. .
तुला जिंकीन म्हणतो तर घरच्यांना मी दुरावतो. .
घरच्यांच्या जवळ जाण्याच्या प्रयत्नात तुला मी गमावतो. .

थकलं भागलं मन माझं, विसावू पाहतय शाब्दिक प्रेमात,
पुन्हा पुन्हा विसावा शोधतय मायेच्या एका स्पर्शात. .


धन्यवाद!

प्राची खैरनार.


Copyrights Reserved © Prachi Khairnar.

आम्ही चौघी. . .

आम्ही चौघी. . . चार दिशांना कधी विखुरले गेलो,

                                                  कळलच नाही. . 

धम्माल, मजा, मस्ती, मारामारी, 

कोणा एकीला टारगेट करून धू-धू धुवायचं कधी विसरलो,

                                                              कळलच नाही. .              

असंच कधी एकीच्या मनी आल्यावर, 

वेगवेगळ्या क्षेत्रात असूनही, एकत्र बंक मारायचं

आणि नुसतं उनाडासारखे फिरायचं. . 

पण. . पुन्हा तश्या कधी बागडलोच नाही. . 

आम्ही चौघी. . . चार दिशांना कसे विखुरले गेलो,

                                                  कळलच नाही. . 

अगदी नियमितपणे एकीच्या वाढदिवशी न चुकता हजेरी लावून,

रात्रभर दंगा करत, नुसतं हसत लोळत पडायचं. . 

पण. . पुन्हा तसे कधी पडलोच नाही. . 

आम्ही चौघी. . . चार दिशांना कसे विखुरले गेलो,

                                                  कळलच नाही. . 

एक-एकीची लग्नं होत गेली, तरी मात्र नियमित पणे भेटायचं हं !!!

आणा-भाका घेतल्या खऱ्या. . पण संसाराच्या रगाड्यात,

असे अडकलो की त्यातून बाहेर आम्ही कधी पडलोच नाही. . 

आम्ही चौघी. . . चार दिशांना कसे विखुरले गेलो,

                                                  कळलच नाही. . 

साता समुद्रापार मी चाललेय, तुम्ही नाही. . तेव्हा तुम्ही मात्र भेटत रहा. . 

असं बोलून एक भुर्रकन उडूनही गेली. . 

आणि. .  आम्ही चौघी. . . चार दिशांना कसे विखुरले गेलो,

                                                  कळलच नाही. .

अगं आज माझ्या लेकीची परीक्षा आहे, आज नवरोबांचे मित्र यायाचेत. . 

अगं सासुबाईंच भजनी मंडळ जमलय . . या आणि अश्या असंख्य कारणांत,

असे हरवलो की पुन्हा एकमेकांनाच काय, स्वतःला देखील गवसलो नाही. . 

आम्ही चौघी. . . चार दिशांना कसे विखुरले गेलो,

                                                  कळलच नाही. .

- प्राची खैरनार. 

Copyright © Prachi Khairnar. 

                           

"पहाड़" और "मै". . .

Nature is the best Teacher. . So true is that. Recently got a chance to go for trek after ages, and truly I could feel the nature with completely different angle. Somewhat like this. . .

शुरू शुरू में तू मुझे एक नन्हे बालक की तरह लगा।
हसता, खेलता, गुदगुदाता  . . अपनी मस्ती में धूत रहता  . .
निले पिले छोटे छोटे फूलों के साथ डोलता।
हरे हरे गालीचों पे रेंगता, दौड़ता  . . किसी का भी मन मोह लेता  . .

कुछ समय बाद तू मुझे अपनी ही जवानी पे गुर्राता हुआ और मेरे सामने शर्त रखता हुआ युवक सा लगा  . .
अपने नियम खुद बनाता, और खुद ही बिगाड़ता  . .
कभी सरल कभी कठिन रास्तें रख, हर बार नयी नयी चुनौतियां मेरे सामने लाता . .
में भी जिद्दी, तेरी हर चुनौती को  स्वीकारता, और पार कर, हर बार तुझसे पूछता "अब क्या ख़याल!"
और तू अपनी ही मस्ती में मस्त होकर सिर्फ हसता, और एक चुनौती सामने रख, बस मुझे देखता . .

कभी झुककर, कभी राह मोड़ कर, कभी तेरे ही रखें पत्थरोंका सहारा लेकर . .
अब जब में तेरे सिर पें खड़ा हूँ, तब तू मुझे विशाल ह्रदय, यशपूर्ण इंसान की तरह लग रहा हें   . .
स्थिर, धीर, गंभीर रूप से मुझे अभिवादित करता . .
में भी गुरुर से उसे स्वीकार कर खुद को विशाल महसूस हूँ करता . .
तब तू मुझसे है पूछता, ए -इंसान आखिर तू किस बात पर हे इतना इतराता ?
चारों ओर नज़र डाल के तो देख, क्या महसूस कर पा रहा हैं इनकी विशालता ! . .
चारों ओर फेलें उन विशाल पहाड़ों को देख, मेरा ही मन मुझको हे टटोलता . .
नज़र मेरी झुकती देख़, तू मुझसे है कहता . .
ए- इंसान अपने आप पर नाज़ जरूर करना, गुरुर कभी ना करना . .
माना के तू बेहतर हें, पर तुझसे बेहतर भी इस दुनिया में कुछ हे ये कभी ना भूलना . .

अब जब मै उतर रहा हूँ, तुझको मै अपने साथ पा रहा हूँ . .
सोच सोच कर कदम रखना, कब कोई पत्थर धोका दे पता भी ना चले. .
ये तेरी दी हुई नसीहत अभी भी अपना रहा हूँ  . .
फिर भी कभी कभी चूंक  रहा हूँ. . फिसल रहा हूँ. . गिर रहा हूँ. . संभल रहा हुँ. .
कभी जरूरत पड़ने पर झुक रहा हूँ. . और कभी बैठकर चल रहा हूँ. . फिर से उठकर कदम मै बढ़ा रहा हूँ. .
शायद मै जीना सीख रहा हूँ. . शायद मै अपने आप को पा रहा हूँ. .


- प्राची खैरनार

Copyright © Prachi Khairnar. 

अधूरी नज्मे. . .

पिछले दिनों गुलज़ार जी का कार्यक्रम देखने का सौभाग्य मिला, और यकीन मानिये  उनकी ग़ज़लें, नगमें, कवितायेँ और उनकी आवाज अभी भी कानों में गूंज रही हे. उन्हींसे से प्रेरित होकर बहोत सालोंबाद हिन्दीमे कुछ लिखने का प्रयास किया हे. वही आपके सामने रखने जा रही हूं. बेशक आपकी प्रतिक्रियाओंकी मोहताज हूँ. आशा करती हूँ आपका प्यार बना रहे.


अधूरी हे कुछ नज्मे, चलो उन्हें आज पूरी कर दूँ।
अनकही रह गयी कुछ बातें, चलो उन्हें आज कह दूँ।।

भरा पड़ा हे समंदर सारा, एक घूंट में उसे पी लूँ।
खालीपन का एहसास जरा उन्हें भी तो करा दूँ।।

भरी पड़ी हे मोतियों से ये सीपियाँ, एक - एक कर मोती में चुरा लूँ।
कुछ खो जाने का एहसास जरा उन्हें भी तो करा  दूँ।।

चाँद की रौनक बादलों से जरा ढक दूँ।
यकायक हुए अँधेरे का एहसास जरा उन्हें भी तो करा दूँ।।

पत्ता- पत्ता बूटा-बूटा हर एक शाख से में समेट  लूँ।
भरी मेहफिल में कुछ खो जाने का एहसास जरा उन्हें भी तो करा दूँ।।

सिर्फ इस ख्याल से हवा ने अपना रुख बदला है।
ए - खुदा, तेरी इनायत से मन हर उस दौर से गुजरा है।।



- प्राची खैरनार

Copyright © Prachi Khairnar.